Świadomość społeczna na temat szeroko pojętych chorób psychicznych jest w Polsce na dramatycznie niskim poziomie i jest to fakt, z którym bardzo trudno rozsądnie polemizować. Przyczyny takiego stanu rzeczy są różne: na pewno przyczynia się do niego chociażby specyficzny sposób wychowywania młodych ludzi, na który niebagatelny wpływ ma bez wątpienia historia narodu, która zmuszała nas do odkładania własnych, wewnętrznych problemów na dalszy plan, by móc przejmować się losami ojczyzny i partycypować w działaniach na rzecz jej dobra.
Tragiczne wydarzenia w naszej historii są jednak już dawno za nami, więc rozsądnie byłoby wykorzystać szansę, którą sobie jako naród wypracowaliśmy i tym razem zadbać przede wszystkim o swoje własne dobro i stabilność psychiczną.
Inną kwestią są natomiast uprzedzenia do szeroko pojętej medycyny psychiatrycznej, które biorą się przede wszystkim z bardzo krzywdzących i dotkliwych stereotypów, które nie mają wiele wspólnego z rzeczywistością i każą osoby zmagające się z problemami utożsamiać z najcięższymi przypadkami uwięzionymi w kaftanach bezpieczeństwa.
Ostatnią przyczyną sceptycznego stosunku Polaków do psychiatrii jest natomiast zwyczajny brak zaufania i być może coś w rodzaju dumy, która zabrania im zdradzać swoich słabości osobie na wskroś obcej. Wobec tego zdecydowanie warto zadać sobie jedno, bardzo proste pytanie: czy psychoterapia jest właściwie skuteczna i jak wiele czasu trzeba na nią poświęcić, by zacząć dostrzegać pierwsze, w pełni namacalne i pozytywne skutki?
Już sam termin psychoterapii budzi w wielu ludziach negatywne odczucia, dlatego zdecydowanie warto jest doprecyzować, jak cały ten proces zazwyczaj wygląda. Psychoterapia jest rozmową, a ściślej – serią wnikliwych rozmów na temat swojego wnętrza, osobowości i nawyków. Psycholog lub terapeuta nigdy nie wywiera na rozmówcę presji i pozwala mu powiedzieć dokładnie tyle, ile dana osoba czuje, że jest w stanie, ewentualnie będzie zadawał bardzo subtelne pytania, które pomogą danej osobie ubrać swoje myśli w słowa.
Terapia nie jest przeznaczona wyłącznie dla osób w depresji lub z innymi ciężkimi zaburzeniami psychicznymi – wręcz przeciwnie, nawet smutek jest kwestią, którą warto przepracować u boku specjalisty, bowiem choroby psychiczne są jak każde inne i również w ich przypadku sprawdza się stara, sprawdzona zasada, że lepiej jest im zapobiegać niż je następnie leczyć. Zazwyczaj fundamentem rozmowy jest jasno sprecyzowany problem, który w toku dalszej analizy może być jedynie wierzchołkiem góry lodowej.
Naturalnie jednak psychoterapeuta jest tylko człowiekiem i może być tak, że nie będziemy mieć wspólnego języka z osobą, do której się udamy. Nie należy się jednak zniechęcać tylko poszukać nieco szerzej i dalej, ponieważ specjalista, któremu będziemy mogli zaufać, będzie w stanie odmienić nasze życie i uczynić nas zwyczajnie szczęśliwymi.
Nie należy przy tym zapominać, że terapeuta wyznacza kierunek, w którym należy podążać, ale to my musimy stawiać kroki i jeśli nie będziemy wykazywać zaangażowania, terapia najprawdopodobniej nam nie pomoże, mimo najszczerszych intencji specjalistów.
